Memories are gifts..

(Taken at the 6th day of November,1989)

Today is November 6 2008,  my twentieth birthday.

Gaano nga ba kabilis lumipas ang panahon? Parang kahapon lang ay isang musmos pa ko. Katulad ng larawang nasa taas. Ni wala akong kaalam alam na nung araw pala na yan ay ipinagdiriwang ko ang unang kaarawan ko. And by that time, I cant still recognize that the one cradling me was my hardworking, humble and lovely mother.

Time has aged me, and dammit! I hate the fact that I am now entering my twenties. Ayoko pang ma-labelled as “gurang” ng mga tropa ko. Gusto ko parin ung dating pa petiks-petiks lang. Yung pa inum inum lang kada may pagkakataon para tumakas ng panandalian sa mga problema at bullshits.  Those carefree and happy days..whew. But then, as I am start reminiscing my life, the past years that quickly passed. From the way I see it : I did not even reach the tip of my expectations.

(Iskul-Bukol)

Malinaw ang plano ko noon sa buhay ko. Ito yung mga panahong papaalis palang ako sa elementarya. Ang kapal din ng apog ko para gawan ng blueprint ang future ko gayong isa palamang akong musmos nun at walang alam sa buhay, but anyways heto ang plano ko noon :

• Papasok ako sa highschool at tatapusin ang apat na taon ng may flying colors..
• Then diretso sa isang unibersidad. At..
• Magtapos ng kolehiyo  then land a job.

By this time dapat by March tapos na ko sa kolehiyo at sa mga susunod na buwan ay naghahanap na ng trabaho kasabay ang libo libong mga fresh graduates. Pero hindi. Kasalukuyan parin akong nagaaral at medyo mahaba haba pa ang bibilangin kong taon sa kolehiyo. Paano ba naman, may mga variables akong nakalimutan na kailangan ko palang ma-encounter.

• Pagpasok na pagpasok sa highschool, hindi maiiwasan na mapa barkada sa mga happy go lucky douchebags and in the process magiging isa kana rin sa kanila.
• Hindi mo rin alam na maaring merong mga bagay bagay na makaka distract sa pagaaral mo. Such as family problems, financial bullshits, and lots of porn websites. ^^
• At napagtanto ko nito lang nakaraan..Hindi ganun kadali at kamura para sa isang magulang na pag aralin ang dalawang anak ng sabay sa loob ng isang unibersidad.

At dahil dyan sa mga variables na yan..Uhmm. Paano ko ba to sasabihin? 1.Hindi lang apat na taon ako namalagi sa loob ng highschool..Kungi six damn fvcking years! 2. Kasalukuyan ako ngayong tumigil ngayong semestre at babalik na lang sa summer, Hindi kinaya kaya pinauna ko na lang ang kapatid ko.

Sadyang mapangahas nga ang ginawa ng elementaryang iyon. Hindi nya pa kasi alam na sa buhay marami ang mangyayari na hindi mo inaasahan. At karamihan sa mga bagay na yun ay hindi mo gustong mangyari. Ngunit hindi yan ang dapat kong ilahad..Its all about my birthday dammit! Kung anu anu na naman ang sinasabi ko at nawawala na naman ako sa objective ko.

(Papansin mode)

So, today is indeed my birthday. And the typical thing a person would do is throw a beer bash and drunk his/her ass to death. But not me. I choosed to spend my day alone in our house. Tamang txt lang at patugtug ng cd’s. Hindi ko nga pinagkalat sa mga tropa ko na birthday ko. Tinitignan ko kasi kung sino lang talaga ang mga nakakaalala sa akin. And thank god may mga nakaalala naman. Pero medyo nakakalungkot dahil ung mga taong dapat makakaalala ay parang nakalimutan na ata.  Pero ayus lang, katulad nga ng sabi ng “kapatid” ko..Those who remembered were the REAL friends. Bat ba kasi ganun ung mga may birthday? Masyadong papansin? Kelangan pa nilang ipagsigawan na sa mismong araw na yun eh iniluwal sya at lumabas sa mundo. And in my case, ginamit ko pa ang Information Age sa tulong ng internet para isigaw sa buong “blogosphere” este, sa buong mundo na : Hoy pansinin nyo ko!! Birthday ko ngayon! Whew. Call it a lame or immature act. But thats just the way it is.

(Those who dared to remember..Haha)

This year, mas kaunti ang bumati sakin sa mismong birthday ko. Halos karamihan ay mga tropa ko sa PES, isang online community kung saan ang mga miyembro ay mga partipipol na walang ginawa kungdi uminom at makinig ng musika.(Nah, all of you guys knows that theres more to this..haha).

So far, ang mga bumati lang sa akin ay sila : Elmo, Phap, Dood Chloe, Trisha, Rian, Fradge, Kenddi, Party Tovy, Gayle, Timo, Jec-Gloom, Aybhanne, G.A-Ashee, Jhanine, Perot. Hinihintay kong batiin ako ng mga batchmates ko sa HS pero hindi na yata talaga nia naalala(O alam nila, pero alam din nilang wala akong ipapainum sa kanilang alak..haha) .

But the best thing I got today is a Happy Beerday fansign galing sa aking “kapatid”. Talagang kinulit kulit ko pa sya,tas umarte pa ko at nangunsensya(kaunti lang). Kaya ayun. But really, dood. Thanks for this huh. Haha.

(Closing remarks of a 20 year old douchebag)

So there you have it. Although i dont know how many online hits this birthday driven blog entry will get. And how many comments and greetings I’ll received. But this is still, by far, the best birthday for me. I dont need a beer bash or to throw a party just to felt being celebrated and appreciated. As long as there are people, real people who really cares. And if there is something I would wish today, It will be to hope that these people circling me around wont disappear. I dont like the feeling of being left behind. And thats why I wont left then either. So aun, sa lahat ng bumati thru txt at comment sa FS. Kudos sa inyo.

This is the SonOfRageAndLove, ^^

Rian’s last minute pahabol..

Enough said. Mamats Rian. ^^